Þristavinir eða Dakotavinir?

Formanni félagsins hefur borist ódagsett bréf frá "Dakota vini", sem hefst með eftirfarandi spurningu:  "Hvers vegna er verið að tala um "Þristavinafélag" þegar (með e.t.v. einni undantekningu) átt er við C-47 flugvélar (Dakota)?".  Bréfið var lagt fram og rætt á stjórnarfundi 30. ágúst 2007.  Stjórnarmenn voru sammála, að ekki væri ástæða til að leggja til breytingar á nafni félagsins.  Eftirfarandi skýrir þá afstöðu nánar:

Um sögu DC-3 hafa verið ritaðar margar bækur.  Í heimildarritinu "The Complete Encyclopedia of World Aircraft" (1998) er ítarlega rakin þróun DC-1, DC-2 og DC-3 á árunum 1932-1939.  Síðan segir þar um kaup bandaríska hersins á DC-3:  "Ordered in large numbers in 1940 these aircraft became designated C-47 and acquired the name Skytrain, and were the precursors of an enormous and diverse military series.  C-47s were notable glider tugs, being involved in actions in Sicily, Burma and Normandy.  Many of those supplied to the U.K. under Lend-Lease were involved in the D-day operations in Normandy, and these aircraft were named Dakota in British service."

Síðan eru í bókinni taldar upp 130 mismunandi herútgáfur af DC-3.  Meðal þeirra eru eftirfarandi fjórar Dakota-gerðir:  "Dakota Mk I:  RAF equivalent of the C-47 (52 aircraft supplied under Lend-Lease and one built from spares)",  "Dakota Mk II:  RAF equivalent of the C-53 (nine aircraft supplied under Lend-Lease)",  "Dakota Mk III:  RAF equivalent of the C-47A (12 supplied by the USAAF and 950 supplied under Lend-Lease)", og "Dakota Mk IV:  RAF equivalent of the C-47B (896 supplied under Lend-Lease)".

Í Bandaríkjunum voru smíðaðar samtals 10.692 DC-3 flugvélar af ýmsum gerðum, bæði fyrir borgaralegt flug og fyrir ýmiss konar hernaðarlega notkun.  Þeim til viðbótar voru um 2.000 smíðaðar í Sóvétríkjunum með heimild frá Douglas, og þar nefndar Lisunov Li-2.  Heildarframleiðslan var því um 12.692.  Samkvæmt framangreindu yfirliti fékk breski flugherinn samtals 1.920, sem hann nefndi Dakota, en þær eru samsvarandi aðeins um 15% af heildarframleiðslu DC-3 flugvéla.

Eftir lok síðari heimsstyrjaldarinnar keyptu flugfélögin fjölda flugvéla, sem framleiddar höfðu verið til hernaðarþarfa, þ.á m. alls kyns herútgáfur af DC-3.  Undantekningarlaust voru þær tilgreindar sem DC-3 í flugáætlunum félaganna, en ekki t.d. sem C-47, Skytrain eða Dakota.  Sama gilti hér á landi um DC-3 flugrekstur Flugfélags Íslands og Loftleiða, þótt þær flugvélar hafi áður verið framleiddar sem C-47, C47A eða C-47B.

Á stofnfund félagsins DC-3 Þristavinir, sem haldinn var á Reykjavíkurflugvelli 3. mars 2005, mættu 96 stofnfélagar.  Þar voru samhljóða ákveðnar samþykktir fyrir félagið, og kom engin athugasemd fram um nafn félagsins.  Samkvæmt 12. grein þessara samþykkta þarf minnst 2/3 atkvæða allra félagsmanna til breytinga á þeim.  Sé á aðalfundi 2/3 meirihluti samþykkur tillögu um breytingar, en færri en 2/3 allra félagsmanna eru þar mættir, skal taka tillöguna fyrir á aukaaðalfundi, og þar telst hún samþykkt ef 2/3 hlutar mættra félagsmanna greiðir henni atkvæði.